ριβουλόζη

η, Ν

(βιοχ.)

1. σακχαροκετόζη με 5 άτομα άνθρακα, η οποία, υπό την μονοφωσφορική και διφωσφορική μορφή της, υπεισέρχεται στη δέσμευση τού διοξειδίου τού άνθρακα CO₂ κατά τη φωτοσύνθεση, καθώς και σε άλλες μεταβολικές οδούς, όπως εκείνη τής φωσφορικής πεντόζης

2. φρ. α) «διφωσφορική ριβουλόζη» — φωσφορυλιωμένη μορφή τής ριβουλόζης η οποία αποτελεί τον αρχικό δέκτη διοξειδίου τού άνθρακα κατά τη φωτοσύνθεση Ċ₃ και τον τελικό δέκτη διοξειδίου τού άνθρακα κατά τη φωτοσύνθεση C₄

β) «καρβοξυλάση διφωσφορικής ριβουλόζης» — ένζυμο που καταλύει τη δέσμευση τού διοξειδίου τού άνθρακα σε υδατάνθρακες μέσω τής καρβοξυλίωσης τής 1,5 διφωσφορικής ριβουλόζης σε δύο μόρια φωσφογλυκερικού οξέος.